Το χωριό μου

Το Βασιλίτσι                                                                          Φωτογραφία: Δ. Μάραντος

 

Πώς θα ΄θελα να ήγλεπα τα ωραία του χωριού μου,
την όμορφή του εκκλησιά, τον Άγιο μας Βασίλη
με τη τρανή καμπάνα του, τ΄ ακοίμητο ρολόι!΄
Πώς θά ΄θελα να ήγλεπα ψηλά στον Αγι-Αντώνη
τ΄ αγαπημένο το σκολειό, της νιότης μας τιμόνι,
κι ύστερις να ροβόλαγα τις χωματένιες στράτες
και ισιακάτου νά ΄φτανα στις δροσερές τις βρύσες
που δυο ματάκια όμορφα γιομίζανε τις βίκες!

Πώς θα ΄θελα να ήγλεπα τις όμορφες τις ρούγες,
τις παστρικές του τις αυλές, τις ροδομυρωδάτες!
Στις γειτονιές να ήγλεπα τις φρεσκοασπρισμένες,
γυναίκες γέρους και παιδιά απ΄ ούλα μας τα σόϊα֗
Γαϊταναίους, Μαρανταίους, Λυμπεραίους και Μπιζαίους
Χριστοπλαίους, Τομαραίους και Γεωργαρακαίους
Τριαντοπλαίους, Κατσουλαίους και Γεωργοπουλαίους
Και κει στο έμπα-έβγα του χωριού Γουλαίους και Κραναίους!

Κι ακόμα είναι λιγοστοί Σιψαίοι και  Σουμαίοι
και προς τη κάτου γειτονιά Φραγκαίοι, Κουβελαίοι
μα τώρα εθυμήθηκα Μπουτσαίους, Αγγελοπλαίους και Λαμπροπλαίους

Να αγνάντευα και το Βουνί, τα δέντρα, τα χωράφια,
τις θάλασσες και τις στεριές, ματιώνε αναγάλλια!
Σε ποια να πρωτοπάαινα; η μια καλύτερη απ΄ την άλλη,
στο Κρυονέρι, στο Μεμί ή στ΄ Αμμούδι τ΄ ακρογιάλι,
μα και το Πόρο να διαβώ, πανώρια θέα θε να ιδώ,
Βενέτικο και Αη-Λια κι ακόμα πέρα μακριά
Αγιάννη, Ακρίτα και Γκαβογκαλιά!
Αγαπημένη Σέλιτσα γλυκιά, μαγεύτρα φύση του Νοτιά!!!

Καλλιόπη Αν. Μαράντου